#13 The cult of «hard data» and the COVID-19 pandemic

„Mam wra­że­nie, że kul­tu­ra danych po pierw­sze wzię­ła się z gospo­dar­ki cyfro­wej – żyje­my w sytu­acji, w któ­rej wszę­dzie nam się tłu­ma­czy, że naj­bar­dziej war­to­ścio­wym dobrem, któ­re może­my mieć do dys­po­zy­cji, są dane. Obser­wu­je­my gar­gan­tu­icz­ne biz­ne­sy budo­wa­ne na czymś innym niż daw­niej. Nagle oka­zu­je się, że może­my mieć fir­mę, któ­ra nie obra­ca żad­ny­mi mate­rial­ny­mi dobra­mi, obra­ca infor­ma­cją pod posta­cią danych. Po pierw­sze to sygnał z ryn­ku. Z per­spek­ty­wy dzien­ni­kar­skiej czy opo­wia­da­nia o rze­czy­wi­sto­ści, dane są takim nowym rodza­jem tre­ści, któ­ry inte­re­su­je czy­tel­ni­ków (…) Sytu­acja któ­rą mamy teraz, sytu­acja pan­de­mii koro­na­wi­ru­sa jest szcze­gól­na, bo histo­ria poka­za­ła, że takie momen­ty kry­zy­sów zdro­wot­nych, to momen­ty, w któ­rych dane i wizu­ali­za­cje danych są jaki­miś prze­ło­mo­wy­mi ele­men­ta­mi komunikacji”.

― Jarek Kopeć, ana­lyst of „Gaze­ta Wybor­cza” and PhD can­di­da­te at the Col­le­gium of Artes Libe­ra­les, Uni­ver­si­ty of Warsaw