„Jeśli chodzi o konkretne rozwiązania, to najbardziej popularne jest zarządzanie ruchem miejskim – instalowanie czujników na drodze, kamer monitorujących w czasie rzeczywistym ruch pojazdów, z czujnikami, które mierzą również zanieczyszczenie powietrza, pozwalają rozładować korki, rozwiązania typu smart parking, czyli czujniki monitorujące, czy miejsca parkingowe w mieście są wolne. Kolejnym rozwiązaniem jest smart policing przez zarządzanie bezpieczeństwem w mieście przez monitorowanie obszarów bardziej narażonych na przestępczość. Technologia czasem wyprzedza regulacje, dlatego tutaj przydatne są przemyślane rozwiązania powstające we współpracy władz miasta z mieszkańcami – takich, które odpowiadają na rzeczywiste potrzeby mieszkańców. Jeśli tak się nie stanie, może to powodować chaos przestrzenny. Bardzo ważnym elementem jest rozpoznanie potrzeb i regulacje”.
― Prof. Piotr Wójcik, Faculty of Economic Sciences UW
„Podstawową cechą smart city jest użycie technologii informatycznych i komunikacyjnych, tzw. ICT, aby uczynić miasto lepszym do życia i pracy. ONZ nie używa pojęcia smart cities, ale smart sustainable cities, kładąc jednocześnie nacisk na ekologię, rozszerzając automatycznie to pojęcie. Łączy się z tym wiele aspektów: od technologii, która ułatwia zarządzanie, po rozwiązania, które nie mają nic wspólnego z technologią, a zostały zidentyfikowane za pomocą technologii. Sharing economy to prawdopodobnie przyszłość, ale dzisiaj nie jest to odpowiednio przemyślane. Elementem krytycznym i kluczowym dla smart city jest współpraca: nie ma idei inteligentnych miast bez współpracy: władz miasta, firm technologicznych, wszelkiego rodzaju interesariuszy, ale przede wszystkim mieszkańców”.
― Dr. Grzegorz Kula, Faculty of Economic Sciences UW