#49 AAAAutomation, aka hire a robot

„Gene­ral­nie wśród eko­no­mi­stów bar­dziej popu­lar­nym podej­ściem [do auto­ma­ty­za­cji] jest podej­ście zada­nio­we, któ­re zosta­ło wpro­wa­dzo­ne przez trzech eko­no­mi­stów z MIT, któ­rzy w więk­szym stop­niu patrzy­li na zada­nia i ich szan­se na to, żeby zosta­ły zauto­ma­ty­zo­wa­ne niż na cały zawód. Na pozio­mie indy­wi­du­al­nym moż­na spoj­rzeć na zada­nia wyko­ny­wa­ne przez pra­cow­ni­ka i spró­bo­wać pogru­po­wać na zada­nia, któ­re są bar­dziej powta­rzal­ne, bar­dziej ruty­no­we i na zada­nia, któ­re wyma­ga­ją bar­dziej abs­trak­cyj­ne­go podej­ścia, abs­trak­cyj­ne­go myśle­nia, ale tak­że te, któ­re wyma­ga­ją inte­rak­cji mię­dzy­ludz­kiej. To teraz oczy­wi­ście może się tro­chę zmie­nić po pan­de­mii, ale gene­ral­nie tak było z zasa­dy. Patrzy­my na gru­py zadań powta­rzal­nych, zarów­no tych umy­sło­wych, jak i fizycz­nych i tych nie­ru­ty­no­wych, dzie­ląc je na gru­py i przy­pi­su­jąc im poszcze­gól­ne mia­ry. Z tymi mia­ra­mi może­my już może­my patrzeć, w jaki spo­sób liczyć, jak dana jed­nost­ka, jak bar­dzo nara­żo­na jest na auto­ma­ty­za­cję zadań”.

― Satia Roży­nek, DELab UW, Facul­ty of Eco­no­mic Scien­ces, UW