#7 Hackers and coronavirus

To co jest zaska­ku­ją­ce, gdy zaczy­na się pra­co­wać z ludź­mi zaj­mu­ją­cych się tech­ni­ką kom­pu­te­ro­wą, nie tyl­ko z hake­ra­mi, nie tyl­ko z dzie­dzi­ny bez­pie­czeń­stwa kom­pu­te­ro­we­go, to z jed­nej stro­ny są to czę­sto oso­by lubią­ce samo­dziel­ne dłu­ba­nie i sie­dze­nie przed kom­pu­te­rem, jed­no­cze­śnie w związ­ku z tym, że duża część ich pra­cy pole­ga na sie­dze­niu i dłu­ba­niu, nie mają gdzie zre­ali­zo­wać potrze­by spo­łecz­ne (…) Spe­cy­ficz­ne dla hake­rów jest współ­dzie­lo­ne z naukow­ca­mi prze­ko­na­nie, że wie­dza powin­na być ogól­no­do­stęp­na i każ­da oso­ba, któ­ra chce, powin­na mieć do tej wie­dzy dostęp. Z jed­nej stro­ny jest ta indy­wi­du­al­ność, pry­wat­ność, z dru­giej stro­ny jest to osa­dzo­ne w eto­sie nauko­wym prze­ko­na­nie, że wie­dza powin­na być dostęp­na dla wszystkich.

― Dr. Eng. Mar­cin Zaród, Facul­ty of Socio­lo­gy, Uni­ver­si­ty of Warsaw