Raport „Rak piersi nie ma metryki”

Przy­go­to­wu­jąc ten raport sta­wia­ły­śmy sobie kil­ka wyzwań – zale­ża­ło nam na wydo­by­ciu na powierzch­nię myśli oraz obaw dłu­go skry­wa­nych w roz­mo­wach z naj­bliż­szy­mi, a może traf­niej­sze będzie tu okre­śle­nie – tłu­mio­nych postaw, moty­wa­cji towa­rzy­szą­cych mie­rze­niu się z ryzy­kiem zacho­ro­wa­nia na nowo­twór pier­si i ewen­tu­al­nym jego lecze­niem. To tak­że pró­ba odpo­wie­dze­nia na pyta­nie – jak w obli­czu nie­kwe­stio­no­wa­nych opi­nii spe­cja­li­stów, wedle któ­rych rak to epi­de­mia XXI wie­ku, uak­tyw­niać tzw. „czuj­ność onko­lo­gicz­ną“? Jak oswo­ić ewen­tu­al­ność dia­gno­zy i porzu­cić irra­cjo­nal­ny strach przed bada­nia­mi pro­fi­lak­tycz­ny­mi? I wresz­cie, jak zachę­cić nas wszyst­kie do regu­lar­nej samo­kon­tro­li, któ­ra – cze­go dowo­dzą bada­nia nauko­we – zna­czą­co się przy­czy­nia do wykry­wa­nia zmian we wcze­snym sta­dium choroby.

Zale­ża­ło nam też na wzmoc­nie­niu prze­ka­zu wska­zu­ją­ce­go kolej­nym poko­le­niom, zwłasz­cza mło­dym kobie­tom, ran­gę regu­lar­nych badań (w tym tak­że comie­sięcz­nych), dzię­ki któ­rym tera­pia może mieć inny prze­bieg, a szan­se na cał­ko­wi­ty powrót do zdro-wia wyraź­nie wzrastają. 

Podej­mu­jąc się tego wyzwa­nia – jako przed­sta­wi­ciel­ki ośrod­ka badaw­cze­go DELab UW – posta­no­wi­ły­śmy zilu­stro­wać waż­ne histo­rie z życia pacjen­tek, m.in. pod­opiecz­nych fun­da­cji OnkoCafe.

Naszej pra­cy przy­świe­cał wspól­ny cel. Bar­dzo chce­my, by kon­tro­le pro­fi­lak­tycz­ne zyska­ły w naszej świa­do­mo­ści sta­łe, nie­na­ru­szal­ne miej­sce i były czę­ścią kon­se­kwent­ne­go myśle­nia o bez­pie­czeń­stwie swo­im i swo­ich naj­bliż­szych. Bo dobro mat­ki (lub przy­szłej mat­ki) to tak­że dobro rodziny. 

Czas odgry­wa bowiem klu­czo­wą rolę we wszyst­kich dzia­ła­niach ukie­run­ko­wa­nych na wspo­mnia­ną „czuj­ność onko­lo­gicz­ną”. Dys­po­nu­jąc dziś tylo­ma narzę­dzia­mi dia­gno­stycz­ny­mi, nie może­my zapo­mi­nać o tym, że rak pier­si nie ma metry­ki. Badaj­my się zatem