Cyfrowe zdrowie made in Germany: jak Niemcy cyfryzują sektor ochrony zdrowia?

Klu­czo­wą mia­rą jako­ści życia, a tym samym roz­wo­ju pań­stwa sta­ją się dziś zdro­wie i dobre samo­po­czu­cie jego oby­wa­te­li oraz dostęp do służ­by zdro­wia (Kick­busch, Gle­icher, Świa­to­wa Orga­ni­za­cja Zdro­wia, 2012). Jed­no­cze­śnie jed­nak zmia­ny demo­gra­ficz­ne, nie­do­bór kadr czy glo­bal­ne wyzwa­nia zdro­wot­ne takie jak pan­de­mie utrud­nia­ją, lub nawet unie­moż­li­wia­ją, insty­tu­cjom zapew­nie­nie oby­wa­te­lom dobrej opie­ki zdro­wot­nej. Chcąc pod­nieść jakość świad­czo­nych usług, przy pro­jek­to­wa­niu poli­tyk publicz­nych insty­tu­cje pań­stwo­we coraz czę­ściej się­ga­ją więc po cyfro­we roz­wią­za­nia. Te ostat­nie mają uspraw­nić dzia­ła­nie ochro­ny zdro­wia, pod­nieść jej efek­tyw­ność oraz zni­we­lo­wać kosz­ty. Przy ich pomo­cy pań­stwa chcą rów­nież spro­stać ocze­ki­wa­niom oby­wa­te­li przy­zwy­cza­jo­nych do usług świad­czo­nych cyfro­wo w sek­to­rze prywatnym. 

Choć digi­ta­li­za­cja ochro­ny zdro­wia (m.in. ze wzglę­du na wraż­li­wość danych) jest dla insty­tu­cji pań­stwa szcze­gól­nie trud­nym zada­niem, poszcze­gól­ne kra­je muszą pla­no­wać i wdra­żać dzia­ła­nia w tym zakre­sie. Obec­nie pań­stwa Unii Euro­pej­skiej radzą sobie z digi­ta­li­za­cją ochro­ny zdro­wia z róż­nym powo­dze­niem. Przy­kła­do­wo, w ran­kin­gu Digi­tal Health Index Fun­da­cji Ber­tel­sman­na Esto­nia zaj­mu­je pierw­sze miej­sce wśród 17 kra­jów [1] bada­nych m.in. pod kątem tech­no­lo­gicz­ne­go zaawan­so­wa­nia, stra­te­gii czy wyko­rzy­sty­wa­nia cyfro­we­go poten­cja­łu w ochro­nie zdro­wia (Thiel i in., 2018, s. 95). Niem­cy i Pol­ska znaj­du­ją się odpo­wied­nio na 16 i 17 miej­scu ran­kin­gu (Thiel i in., 2018, s. 54 i 168). Tem­po dyna­mi­ki roz­wo­ju poszcze­gól­nych kra­jów zale­ży od wiel­ko­ści (zarów­no pod wzglę­dem geo­gra­ficz­nym jak i popu­la­cji), uwa­run­ko­wań insty­tu­cjo­nal­nych, budże­tów prze­zna­cza­nych na służ­bę zdro­wia i jej cyfro­wy roz­wój. Klu­czo­we zna­cze­nie mają rów­nież czyn­ni­ki kul­tu­ro­we (przede wszyst­kim nasta­wie­nie spo­łe­czeństw do kwe­stii danych oso­bo­wych) oraz zdol­ność insty­tu­cji publicz­nych do budo­wa­nia stra­te­gii i dłu­go­fa­lo­we­go myśle­nia o cyfry­za­cji państwa. 

Pod­czas semi­na­rium Wero­ni­ka Prze­cher­ska poka­że jak z roz­wo­jem cyfro­we­go zdro­wia radzą sobie Niem­cy – zamiesz­ka­ny przez ponad 80 mln ludzi, kraj o skom­pli­ko­wa­nej struk­tu­rze admi­ni­stra­cyj­nej oraz sys­te­mu ochro­ny zdro­wia. Na począt­ku trze­ciej deka­dy XXI w. Niem­cy nie są euro­pej­skim lide­rem w tym zakre­sie, ostat­nie lata to dla nich jed­nak okres dyna­micz­nych zmian, takich jak wpro­wa­dze­nie elek­tro­nicz­nej doku­men­ta­cji medycz­nej czy pio­nier­skie­go roz­wią­za­nia apli­ka­cji na recep­tę. I choć pan­de­mia spo­wol­ni­ła nie­co ten dyna­micz­ny roz­wój, to jed­no­cze­śnie pod­nio­sła rów­nież świa­do­mość zna­cze­nia cyfro­wych roz­wi ązań w obsza­rze ochro­ny zdro­wia wśród scep­tycz­nie nasta­wio­nych wobec tech­no­lo­gicz­nych inno­wa­cji Niemców. 

[1] Wśród kra­jów wymie­nio­nych w ran­kin­gu, zgod­nie ze zdo­by­tą punk­ta­cją od naj­wyż­szej do naj­niż­szej, zna­la­zły się: Esto­nia, Kana­da, Dania, Izra­el, Hisz­pa­nia, Wiel­ka Bry­ta­nia (NHS Anglia), Szwe­cja, Por­tu­ga­lia, Holan­dia, Austria, Austra­lia, Wło­chy, Bel­gia, Szwaj­ca­ria, Fran­cja, Niem­cy, Polska.

Biblio­gra­fia
Kick­busch, I., Gle­icher, D. , Świa­to­wa Orga­ni­za­cja Zdro­wia (2012). Gover­nan­ce for health for the 21st cen­tu­ry. Copen­ha­gen, Den­mark: World Health Orga­ni­za­tion, Regio­nal Offi­ce for Euro­pe. Pobra­no z LINK: (dostęp: 19.10.2020).
Thiel, R., Deimel, L., Schmidt­mann, D., Pie­sche, K., Hüsing, T., Ren­noch, J., Stro­et­mann, V., Stro­et­mann, K. (2018). #Smar­tHe­al­th­Sys­tems. Inter­na­tio­nal com­pa­ri­son of digi­tal stra­te­gies. Ber­tel­smann Sti­ftung, empi­ri­ca. Pobra­no z LINK: (dostęp: 5.04.2021).