Spotkanie miało na celu wprowadzenie do tematu zachowań użytkowników transportu w miastach, w szczególności w kontekście mikromobilności, mikropłatności i optymalnych polityk miejskich. Na początku Łukasz Nawaro zaprezentował podobieństwa i różnice między systemami elektrycznych hulajnóg oraz rowerów współdzielonych. Prezentacja miała za zadanie odpowiedzieć na pytania, jaka jest dystrybucja czasu i dystansu podróży w poszczególnych systemach mobilności współdzielonej w Warszawie, w jaki sposób wspierają one transport publiczny lub konkurują z nim, a także jakie znaczenie dla wyborów ma bezstacyjność hulajnóg wobec konieczności wypożyczenia roweru ze stacji i zwrotu do niej.
O ile zmniejszyłaby się liczba podróży przy wzroście cen oraz czy decyzje o długości podróży podejmowane przez płacących mogą być podejmowane w ten sam sposób co przez niepłacących? Niechęć użytkowników do płacenia za transport i efekt psychologiczny zerowej ceny przedstawione zostały na podstawie danych empirycznych. Dane, do których odwoływał się prelegent pochodzą z kilku zróżnicowanych miast w Europie i USA.
Ostatnia część wystąpienia została poświęcona dalszym planom badawczym. Omówiony został plan badania wyceny bezstacyjności na podstawie eksperymentu wyboru dyskretnego. Dzięki niemu dowiemy się, ile zyskaliby użytkownicy rowerów współdzielonych na możliwości zostawiania rowerów gdziekolwiek – tak jak obecnie zostawiane są elektryczne hulajnogi, a ile straciliby użytkownicy e‑hulajnóg na braku takiej możliwości. Efektem badania będzie wycena, którą władze miast będą mogły zestawić z innymi aspektami systemów bezstacyjności do stworzenia polityki maksymalizującej dobrobyt, firmy – opłacalności i polityki cenowej ładowarek, a naukowcy – dekompozycji zalet typów transportu.
