#38 Na koronakłopoty… uczelnia

„Chcie­li­śmy poroz­ma­wiać z róż­ny­mi uni­wer­sy­te­ta­mi, for­mal­nie lub nie­for­mal­nie zwią­za­ny­mi w UW, o tym, z jaki­mi pro­ble­ma­mi się bory­ka­ją. Nie zaczy­na­li­śmy od wyzwań, ale raczej od dia­gno­zy sytu­acji, w któ­rej wszy­scy mają dla sie­bie jakieś lek­cje do odro­bie­nia. Dużo cza­su poświę­ci­li­śmy na kon­takt z uni­wer­sy­te­ta­mi w Euro­pie Środ­ko­wej i Wschod­niej. Oka­za­ło się, że wca­le nie jest tak, że wszy­scy sto­ją przed taki­mi samy­mi wyzwa­nia­mi. Są uni­wer­sy­te­ty, któ­re oka­zu­je się, że nie mają żad­ne­go pro­ble­mu – przej­ście na edu­ka­cję zdal­ną odby­ło się auto­ma­tycz­nie. Kie­dy mówi­my jakie wyzwa­nia dia­gno­zu­je­my w Pol­sce, to oni mówią »To nie są nasze pro­ble­my, może­my wam pomóc, może­my się podzie­lić wie­dzą (…) Ale oczy­wi­ście to była mniej­szość uni­wer­sy­te­tów. Kie­dy roz­ma­wia­li­śmy z uczel­nia­mi w Pol­sce, Niem­czech, Cze­chach i na Sło­wa­cji, oka­za­ło się, że tutaj mamy wspól­ny mia­now­nik i ten spo­sób prze­cho­dze­nia na zdal­ną naukę wca­le tak gład­ko nie poszedł i nie idzie. Dalej wspól­nie poszu­ki­wa­li­śmy tych roz­wią­zań i powią­zań, żeby stwo­rzyć wspól­ne wyzwa­nie. W efek­cie koń­co­wym hac­ka­thon, któ­ry dzi­siaj orga­ni­zu­je­my jest przed­się­wzię­ciem, w któ­rym udział bie­rze wie­le uczel­ni. Jak już wie­dzie­li­śmy z kim jeste­śmy w part­ner­stwie, zaczę­li­śmy szu­kać jakie mate­ria­ły wypra­co­wa­no na tych uni­wer­sy­te­tach przez ten czas. Na przy­kład, czy to w War­sza­wie Wydział Psy­cho­lo­gii nas popro­wa­dził w swo­je duże bada­nia nad sta­nem zdro­wia psy­chicz­ne­go w trak­cie pan­de­mii, rów­nież stu­den­tów, czy to w Bonn nad obcią­że­niem nauką w cza­sie zdal­ne­go naucza­nia, czy też w Buda­pesz­cie każ­dy miał jakieś ankie­ty, badania”. 

― Tomasz Szy­mań­ski, CWiD UW